XX. mendeko Euskararen Corpus estatistikoa

Testuingurua

Denak esku emanka eta besarka, zorionean gara, Lazkanokoak Belokekoak hartzeaz, Belokekoak Lazkanokoak ikusteaz.

Egoitza, aspaldikoa.

Karmeldarrek hamabortzgarren mendean lantua.

Kanpoz lehen ezagutu ginuena.

Bainan barneko berritze hek!.

Ibil-bideak, gelak, jan-lekua, biltokiak, guziak gurbil, laztan, legun.

Liburutegia, azken moldekoa!.

Liburuzainak artarekin begiratzen duena... eta zoin maiteki erakusten beilariari.

Bihotza liburuen artean dauka: ezin ukatua!....

Euskal liburu, astekariak, elgarrekin berex dauzka, liturgiakoak bezala.

Behereko eztaian irakorla: hartan idatzen dituzte liturgiari doazkon zenbakiak eta agertarazten dituzten bertze liburuak.

Elizan ibili dituzte lanik minberenak.

Aldare nausia, gainez gain argitua, bi aldetarik fraideen otoitz-lekuekin.

Han eman ginituen aratseko eta goizeko otoitza euskara garbienean.

Salmo hekien unkigarria!.

Egiaren egia: Fraideek egoki dabilkate euskara bai kantu bai irakurtzeetan.

Bozak ozen, legun, zoin den goxo holako elizan, halako kantariekin, Jaun Goikoaren gorestea!.

Etxean bezala, lañoki elgarrekin afaldu ginduen: etzen deusen eskasik.

Haatik denak baino gorago han zabilan omore ona!....

Gaua han iragan dugu.

Biharamunean, elgarrekin gorespenak kantaturik, jo ginuen Arabari buruz, Lazkaoko eta Belokeko guziek bat, Eztibalitzeko gure haurrideekin, behar ginuela Ama Birjina goretsi, ohoratu.